Opera Haute Couture

W miniony weekend miałam przyjemność odwiedzić wystawę organizowaną przez Teatr Wielki- Operę Narodową zatytułowaną Opera Haute Couture. Poświęcona jest ona kostiumom scenicznym, w których występowali artyści związani z TW-ON. Jest to wydarzenie godne uwagi, gdyż w Polsce moda w muzeum i galerii najczęściej pełni funkcję dodatku, a nie tematu głównego, tak jak  tutaj. Ponadto, jej tematyka również jest warta uwagi, gdyż stroje sceniczne zawsze zajmowały dość specyficzne miejsce w świecie mody. Nawiązują one do epok, w których rozgrywa się akcja danego spektaklu, ale nie są dokładnymi kopiami ówczesnych strojów. Mają za zadanie przede wszystkim podkreślić charakter dzieła i dodać mu dramaturgii. Wraz z nowymi interpretacjami dzieł ulegają one transformacji i nabierają bardziej nowoczesnego charakteru. Mimo to, potrafią zaprezentować główne cechy stylu, który obowiązywał w czasie, gdy sztuka miała swoją premierę.

Tytuł wystawy moim zdaniem bardzo dobrze odzwierciedla jej zawartość. Dziś pod pojęciem Haute Couture kryje się ubiór dostosowany do oczekiwań klienta i uważany jest za obiekt artystyczny. Prezentowane kostiumy zostały zaprojektowane specjalnie na potrzeby spektakli granych w Operze Narodowej i są wykonane z najwyższej jakości materiałów, bogato zdobione i dopracowane w każdym szczególe.

A oto kilka perełek z wystawy:

Inspirowane XVIII wiekiem stroje do opery Don Giovanni autorstwa Arkadiusa:

Nawiązująca do strojów ludowych kolekcja, która powstała do spektaklu Halka pod kierunkiem Marka Adamskiego. A najpiękniejsza jest ta biała suknia z falbanami:

Bogactwo i przepych stylu historycznego proponowane do Rigoletto przez Franca Squarciapino najlepiej odzwierciedla ta wymyślna kreacja:

Drugie już nawiązanie do ludowości, tym razem rosyjskiej, to stroje do opery Święto Wiosny autorstwa Nikołaja Roericha:

Na potrzeby Traviaty Gosia Baczyńska i Tomasz Ossoliński zaprojektowali kolekcję bardzo nowoczesną. Czarną suknię autorstwa Baczyńskiej trudno było sfotografować na tle czarnych ścian, ale wierzcie mi, że jest naprawdę niesamowita:

Tak wygląda owa suknia podczas występu (na wystawie odtwarzane są na bieżąco fragmenty przedstawień):

A to stroje męskie do tej samej opery, projektu Tomasza Ossolińskiego:

Maciej Zień postanowił na lekkość, zwiewność i wygodę. Takie kostiumy zaprojektował dla bohaterek sztuki Tristan:

Orientalne klimaty były obecne w kolekcji Jacka Majewskiego, przygotowanej do opery Nabucco. :

Z kolei stroje do Madame Butterfly, autorstwa Magdaleny Tesławskiej i Pawła Grabarczyka, to głównie kimona w wersji ekstrawaganckiej:

Joanna Klimas do opery Oniegin zaproponowała suknie, które były wyraźnie inspirowane II połową XIX. Niestety, część z nich została zabrana na potrzeby przedstawienia i można je obejrzeć jedynie w gazetce rozdawanej na wystawie. Tam widać nawiązania do tiurniury, krynoliny i pasiastych wzorów. W galerii pozostały te nieco skromniejsze i nowocześniejsze, takie jak ta różowa suknia. Choć pozbawiona ozdób, to dopracowana w każdym calu i sprawiające wrażenie lekkiej:

Na koniec spaceru po wystawie jest ciekawie wyeksponowana w ciemnym korytarzu suknia do opery Carmen, którą zaprojektowała Hanna Bakuła. Tiulowa spódnica w połączeniu z ozdobioną czarnymi i złotymi cekinami górą to jeden z moich ulubionych kostiumów zaprezentowanych na wystawie:

To oczywiście była jedynie krótka prezentacja moich faworytów z wystawy. Strojów jest dużo więcej i zachęcam do obejrzenia ich na żywo.  

Wystawa trwa do 15 lutego 2015 w Galerii Opera, mieszczącej się w Teatrze Wielkim- Operze Narodowej w Warszawie (Plac Teatralny 1). Można ją oglądać od czwartku do soboty w godzinach 10.00-17.00. Wstęp wolny. Więcej informacji znajdziecie TUTAJ

Ps. Swoją drogą wystawa to też niezła promocja dla opery. Ja nigdy nie interesowałam się tą sztuką, a teraz mam ochotę iść na Traviatę i Madame Butterfly. Choćby po to, aby zobaczyć te stroje "w akcji":)